.

Święci i święte. 13 września 2015

Wcześniej w naszym cyklu zwróciliśmy uwagę na te grupy świętych, których Kościół od samego początku miał w szczególnym poważaniu. Mowa była o męczennikach, następnie pasterzach i Doktorach Kościoła. Dziś wspomnijmy krótko o pozostałych grupach osób wyniesionych do chwały ołtarzy, z myślą o których przygotowano specjalne formularze w księgach liturgicznych.

Od pierwszych wieków w duchowości chrześcijańskiej wyjątkowe znaczenie przywiązywano do złożonego Bogu szczególnego daru z siebie. Osoby, których przykład życia w tej dziedzinie specjalnie godzien był naśladowania otaczane były wielkim poważaniem. Stąd wziął się kult świętych dziewic, a w późniejszym czasie świętych zakonników i zakonnic. Nie należy także zapominać o tych, którzy swoje życie ofiarowane Bogu spędzali w samotności, a więc o świętych pustelnikach. Na naszych ziemiach przykład takiego życia dał np. św. Andrzej Świerad.

Oczywistym jest, że jedną z głównych dziedzin działalności Kościoła jest opieka nad ubogimi i potrzebującymi pomocy. W dziejach chrześcijaństwa nie brakowało wybitnych postaci, które w sposób szczególny wyróżniły się na polu działalności charytatywnej. Nie dziwi więc, że w tekstach używanych w liturgii wyodrębniono osobną kategorię świętych, w tej dziedzinie zasłużonych. Mowa to o świętych, którzy pełnili dzieła miłosierdzia . Ze znanych szerzej postaci wymieńmy w tej grupie chociażby Świętego Brata Alberta czy św. Jadwigę.

Innym polem aktywnej działalności Kościoła jest od wieków troska o chrześcijańskie wychowanie młodego pokolenia. Także i na tym polu nie brak postaci wyjątkowych, szczególnie dla dzieła wychowania zasłużonych. Ich dotyczą w liturgii teksty o świętych wychowawcach. Wspomnijmy przy tej okazji choćby o św. Janie Bosco czy o św. Franciszku Ksawerym.

Przez dwadzieścia wieków historii Kościoła funkcjonowało w jego strukturach niemało osób, które pobożnym życiem i dokonywanymi wyjątkowymi dziełami zasłużyły na wyniesienie do chwały ołtarzy, a których nie sposób zaszeregować do żadnej z powyższych grup. Stąd też w liturgii odrębne formularze modlitw o świętych mężczyznach i świętych niewiastach. Przypominają nam one, że jako chrześcijanie wszyscy jesteśmy powołani do świętości, a to, w jakim stanie żyjemy i czym się zawodowo zajmujemy, nie może być dla nikogo przeszkodą w dążeniu do zjednoczenia z Bogiem.