.

Biblijne ABC (31) - Apokalipsa (II). 24 maja 2015

Wokół księgi Objawienia Świętego Jana narosło tak wiele nieporozumień i trudności interpretacyjnych, że postanowiliśmy poświęcić jej dwa odcinki naszego cyklu. Po zapoznaniu się z podstawowymi faktami redakcyjnymi spójrzmy dziś na budowę i treść księgi.

Poza wstępem, akapitami przejściowymi i epilogiem, w strukturze Objawienia Świętego Jana wyraźnie da się wyróżnić dwie części. Pierwsza z nich (obejmująca pierwsze trzy rozdziały) to „listy do siedmiu Kościołów”. Autor księgi, działając z polecenia Boga i spełniając funkcję proroka napomina i karci wymienione z nazwy wspólnoty chrześcijan w Azji Mniejszej, piętnując występujące w nich błędy i niedoskonałości. Większość komentatorów odnosi tę część tekstu głównie do realiów I wieku i widzi w niej bieżące napomnienia i uwagi, aktualne w chwili pisania tekstu. Nie brak jednak interpretacji szerszych, aktualnych i dziś.

Druga część to (jak ją nazywa jeden polskich egzegetów, ks. Szymanek) sekcja apokaliptyczna (4,1-22,5), w której znajdujemy schemat właściwy dziełom apokaliptycznym. Są więc zapowiedzi końca czasów (4,1-11,19), wielkich prób i prześladowań (12,1-20,15) oraz dopełnie¬nia i chwały ostatecznej (21,1-22,5). Schemat ten uzupełniają dodatki o siedmiu pieczęciach (6,1-17; 8,1-5), o siedmiu trąbach (8,2-11,19), o siedmiu plagach (15,6-21), a wśród nich znajdują się wizje, które pozwalają prorokowi czynić aluzje do Starego Testamentu i snuć refleksje o tajemnicy Kościoła i o czasach obecnych. Ustalenie dokładniejszego planu księgi uzależnione jest od jej interpretacji i istnieje tu wśród badaczy ogromna różnorodność poglądów.

Według ks. Szymanka myśl teologiczna Apokalipsy jest następująca: dzieło Boże zostało dokonane i my oczekujemy jedynie jego zamanifestowania ( Ap1,7). Chrystus już triumfuje i Jego królestwo już się zaczęło. Jest On jedynym Zbawicielem i jedynym Panem. My żyjemy już w czasach ostatecznych, nie¬bawem ukaże się pełnia zbawienia i sąd. Ludzkość dzieli się na dwie grupy:

- ci, którzy uznają Chrystusa, biorą udział w Jego triumfie, są ludem Bożym, urzeczywistniają lud mesjański; - ci, którzy nie uznają Chrystusa, są wrogo ustosunkowani do Boga, są „mie-szkańcami ziemi", są pod władzą szatana i są z nim skazani na potępienie.