.

Dzień Pański. 18 stycznia 2015

Dla każdego, kto choćby elementarnie chce swoje życie kształtować według przykazań, niedziela jest dniem szczególnym. Skąd ta wyjątkowość wynika?

Chrześcijaństwo w sposób oczywisty jest zakorzenione i bierze swoje początki z judaizmu. Podstawowym zbiorem norm moralnych tej religii jest Dekalog. Czytamy w nim, że należy czcić (świętować, obchodzić) dzień święty. Zauważmy, że z treści przykazania nie wynika, o który dzień tygodnia czy miesiąca w tym wypadku chodzi. Dla każdego Izraelity (a później dla każdego Żyda) było oczywiste, że tym dniem jest siódmy dzień tygodnia, czyli szabat. Księga Rodzaju uczy nas, że po sześciodniowej pracy stwórczej Pan Bóg odpoczął dnia siódmego, pobłogosławił ten dzień i nakazał go czcić. Wierni temu przykazaniu (i późniejszej tradycji) wyznawcy judaizmu po dziś dzień już w piątkowy wieczór zapalają świece szabasowe i gromadzą się na czytaniu Biblii.

Pierwsi chrześcijanie (pamiętamy, że pochodzili oni z judaizmu) tę tradycję podtrzymywali. Księga Dziejów Apostolskich informuje nas, że gmina jerozolimska trwała w nauczaniu Apostołów, w łamaniu chleba i w modlitwie. Charakterystyczne jest, że wierni ci na tradycyjne modlitwy gromadzili się w świątyni Salomona (wraz ze swoimi rodakami wyznania mojżeszowego), zaś Łamanie Chleba – czyli sprawowanie Eucharystii – dokonywało się w domach prywatnych.

W miarę terytorialnego i liczebnego rozwoju chrześcijaństwa narastało znaczenie kwestii jego stosunku do religii mojżeszowej i mnogości zwyczajów i praw w niej obowiązującej. Rozwiązanie przyniósł tzw. Sobór Jerozolimski, który generalnie odciął praktykę życia rodzącego się Kościoła od tradycji żydowskich. Skutkiem praktycznym było między innymi stopniowe przeniesienie świętowania z soboty na niedzielę (pierwszy dzień tygodnia). Płynne przejście było o tyle łatwe, że wierni gromadzili się już w sobotę wieczorem na obrzęd Wigilii (z całonocnym czuwaniem), a o niedzielnym poranku sprawowali Eucharystię.

Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 2175 wyraźnie mówi o zastąpieniu świętowania szabatu przez obchodzenie niedzieli. Dla chrześcijan ten właśnie dzień jest pierwszym ze wszystkich dni, jako dzień Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jego świętowanie wraz ze sprawowaniem Eucharystii stanowi centrum życia Kościoła (KKK 2177). Uczestniczenie we wspólnej celebracji jest świadectwem przynależności do Chrystusa i Jego Kościoła oraz wierności Chrystusowi (KKK 2182).