.

Biblijne ABC (12) - 2 list do Koryntian.24 sierpnia 2014

List ten jest owocem intensywnych, choć nie zawsze idealnie układających się kontaktów świętego Pawła z gminą w Koryncie. Jak w poprzednim odcinku cyklu wspominaliśmy, Apostoł spędził w tym mieście znaczny czas; nie dziwi zatem, że zależało mu na tym, by w tamtejszej gminie chrześcijańskiej działo się dobrze. Tymczasem wiadomości, które otrzymywał nie były najlepsze. Koryntianie nie do końca wzięli sobie do serca wezwanie do zerwania z grzechem; co więcej, zaznaczyła się w gminie wyraźna opozycja, podważająca wartość apostolatu Pawła. Reakcją na tę sytuację jest prowadzona przez niego korespondencja z gminą koryncką; wiadomo o co najmniej trzech listach, które Apostoł do tej wspólnoty napisał. Ostatnim z nich jest drugi list spośród zaliczonych do kanonu Nowego Testamentu. Święty Paweł wysłał go w roku 57 za pośrednictwem swego współpracownika, Tytusa, przebywając w greckiej prowincji, Macedonii.

List można podzielić na trzy części. W pierwszej apostoł ukazuje znaczenie swoich stosunków z gminą koryncką; uzasadnia wielkość swojego apostolatu, wykazując wyższość posługi nowego przymierza nad posługą starego przymierza. Ukazuje też udręki i nadzieje, jakie niesie ze sobą działalność apostolska. Druga część to instrukcje dotyczące zbiórki darów na rzecz Kościoła w Jerozolimie (tamtejsi chrześcijanie byli w nadzwyczaj trudnej sytuacji, nierzadko cierpieli głód). Trzecia część to obrona apostolskiej godności Pawła.

List odznacza się żywym i pełnym pasji stylem, zwłaszcza we fragmentach będących obroną apostolatu Pawła. Autor finezyjnie łączy różne akcenty: miłość i napomnienia, gniew i czułość, wyrażając przy tym wyraźnie pragnienie wzmocnienia jedności gminy korynckiej. Cechą wyróżniającą to pismo jest obfitość wyrażeń przeciwstawnych, na przykład: „litera zabija, Duch ożywia”, czy też „Chrystus stał się ubogim, aby was swoim ubóstwem ubogacić”.

List wymownie świadczy o tym, że teologia Pawła wyszła z potrzeb życia, że jej tematy dyktowane były aktualnie przeżywanymi problemami i trudnościami. Stąd widoczne szczególne zaangażowanie Apostoła w tematykę stosunku nowego przymierza do starego i w kwestię jedności Kościoła.

Treść listu jest jednym ze źródeł poznania życia duchowego Św. Pawła. Broniąc swojego posłannictwa apostolskiego wraca on do kluczowych wydarzeń swego życia, wspominając nawrócenie pod Damaszkiem a także szczególne doświadczenia mistyczne, świadczące o wyjątkowości jego zadania.